İsraİl'İn gerÇek dÜŞmanlari

İSRAİL'i severiz veya sevmeyiz. Filistin'i, Arap ülkelerini severiz veya
sevmeyiz. Karşılıklı terör ve katliam olaylarında şu haklıdır, bu
haklıdır diye düşünürüz. Ancak duygusal yaklaşımı bir yana bırakıp,
biraz da gerçeklere bakmamız gerekir.
İsrail, nüfusu sadece 6 milyon
500 bin kişiden oluşan bir ülke. Nüfusun yüzde 82'si Yahudilerden
oluşuyor. Ayrıca, İsrail küçücük bir yer. Bizim Konya ili kadar ya var,
ya da yok!

Size bir bilgi daha vereyim: Dünyada toplam Yahudi nüfusu sadece 14 milyon!

* * *
Şimdi
bir an için düşünelim. Böylesine küçücük bir ülke!.. Dört bir yanından,
düşman Arap ülkeleriyle çevrili. Mısır, Ürdün, Suriye ve Lübnan. Nefes
alabildiği tek yer, Akdeniz sahili. Onların hemen ardında, doğrudan
sınır komşusu olmamakla birlikte Irak, Suudi Arabistan ve diğer Arap
ülkeleri var.
Çevredeki ‘‘düşman’’ Arap ülkelerinin toplam nüfusu,
İsrail'in neredeyse 20 katı. Bütün Arap ülkeleri (buna İran'ı da
ekleyin) İsrail'in amansız düşmanı! Daha doğrusu hepsi o havayı atıyor.
Normal koşullarda bakarsanız, bu ülkelerin, İsrail'i bir kaşık suda boğması gerekiyor.
Bir
araya gelip İsrail'in üzerine kazma kürekle koşarak gitseler, bu küçük
ülkeyi duman etmeleri neredeyse işten bile değil! Hepsi İsrail'e
düşmanlık nutukları atıyor. Araplarda palavra bol. Ama İsrail'e karşı
hepsi de suspus olmuş, oturuyor...
Çünkü onlar, İsrail'den çok birbirlerinin düşmanı!
İsrail,
Araplarla oynuyor. Savaş çıkınca Arapları perişan ediyor. Koskoca
Araplar, küçük İsrail'in karşısında hiçbir alanda duramıyor. Buradan
bazı dersler çıkarmak gerekiyor:
Örgütlü olmak ve teknolojiyi iyi kullanmak, bir ülkeye yeterli gücü veriyor. Hantal Araplar bu nedenle eziliyor.
Şimdi
diyeceksiniz ki ‘‘İsrail'in arkasında Amerika var’’. İyi de, İsrail'in
baş düşmanı (!) geçinen Suudi Arabistan'ın arkasında da Amerika var.
* * *
Ortadoğu,
dünyanın en karışık, karanlık ve entrikalarla dolu bölgesi. İran-Irak
savaşında molla İran rejimi, İsrail'den peşin parayla silah satın
alıyordu. Irak da aynı yola başvurmuştu.
İsrail'e karşı sadece nutuk
atan Arap ülkeleri, bu küçücük ülkenin karşısında elpençe divan duruyor.
Saddam'ın gücü İsrail'e değil, Kuveyt'e yetiyor. Suriye öyle, Ürdün
kendi krallığını, Suudiler dine dayandırdıkları vurgun rejimini koruma
derdinde, Mısır topraklarını kaptırmış, üzerine bir bardak soğuk su
içmiş.
İsrail bunlarla baş ediyor; çünkü Arap ülkelerinin ciğerinin
içini biliyor. Oralardan satın aldığı en üst düzey adamlarla, her türlü
gizli bilgiye anında ulaşıyor. Arapların zayıf noktalarından sonuna
kadar yararlanıyor ve onların kendisine karşı hiçbir şey yapamayacağını
iyi biliyor.
* * *
Şimdi işin bir başka yanına değinelim. Arafat
artık İsrail'in elinde yarı esir konumunda. Dünyanın baskısı olmasa,
İsrail Arafat'ı birkaç saniye içerisinde yok edecek.
İşte bu aşamada
Türkiye, Filistin ve Arafat'tan yana çıkıyor. Araplarla aynı çizgiye
girip İsrail'i resmen ve çok ağır bir dille kınıyor. Açıkça soralım,
Türkiye acaba bu söylemlerinde samimi mi? Bence değil.
Yakın geçmişe bir bakalım, birkaç soru soralım:
-
Türkiye'de binlerce insanın kanına giren PKK dahil nice terör örgütünün
militanları, ilk terör eğitimini resmi Filistin kamplarında almadı mı?
-
Kıbrıs'ta Müslüman Türkler, Hıristiyan Rumların kıyımına uğrarken, bu
Arap ülkeleriyle Filistin'den bir gün olsun onlara destek geldi mi?
-
PKK Irak, Suriye ve İran'da barınırken, 35 bin Müslüman'ın kanına
girerken, on binlercesini sakat bırakırken, bu dindaşlarımız bir tepki
verdiler mi?
- Geçmişte ve günümüzde hepsi de Kıbrıs Rumları ve Yunanistan ile el ele, iç içe olmadı mı?
- Bugün de Kıbrıs Rum tarafının en büyük dostu Filistin değil mi?
* * *
Bu
yazıyı İsrail'i savunmak için değil, madalyonun öbür yüzünü biraz olsun
göstermek için yazıyorum. Filistin terör kampları, bizim nice
insanımızın can vermesine neden olan ilk eğitim merkezleridir.
Araplardan
ve Filistin'den, geçmişte veya günümüzde, sadece kendileri zora düşünce
‘‘Haydi din kardeşim, dostum Türkiye, uzat bana elini’’ palavrası
dışında bir destek gördük mü?.. Soruyorum, bunların hangisi Türkiye'yi
bir ‘‘dost’’ olarak gördü veya günümüzde görmektedir? Hangisi, hangisi?
Acaba
diyorum, Birinci Dünya Savaşı'nda çil çil İngiliz altınlarıyla satın
alınan Arapların arkadan vurduğu on binlerce Türk evladı Mehmetçiğin
‘‘ah’’ları mı, şimdi Ortadoğu'dan arşa, Allah'ın katına yükseliyor!
Bugünü iyi değerlendirmek istiyorsak, geçmişi unutmayalım. Elimizi verelim ama kolumuzu kaptırmayalım